DEBUSSY CLAUDE ACHILLE (1862–1918), kompozytor franc.; na estetykę Debussy'ego silnie wpłynęły ówczesne prądy w malarstwie (impresjoniści), a zwł. środowisko symbolistów, także poznanie muzyki ros. (M.P. Musorgskiego) i muzyki egzotycznej; Debussy stał się twórcą i gł. przedstawicielem impresjonizmu w muzyce, który w skrystalizowanej postaci znalazł wyraz w utworze symfonicznym Popołudnie fauna (1894); twórczość Debussy'ego. jest także wyrazem innych tendencji XX w. — ekspresjonizmu, folkloryzmu (np. Iberia), neoklasycyzmu. Debussy stworzył nowe zasady organizacji materiału dźwiękowego; doprowadził do autonomizacji harmoniki, wydobycia jej wartości pozafunkcyjnych, do znacznego wzbogacenia efektów dynamicznych, fakturalnych, otwierając muzyce eur. XX w. nowe drogi rozwoju. W twórczości fortepianowej nawiązał do tradycji miniatury instrumentalnej — tworzył kompozycje programowe o poet. tytułach (Światło księżyca, Ogrody w deszczu); przeważnie publikował je w cyklach: Dwie arabeski (1888), Suite bergamasque (1905), Kącik dziecięcy (1908), Preludia (z. 1–2 1910–13), Etiudy (1915); dalsze utwory orkiestrowe: Nocturnes (1899), Morze (1905), Images (1906–12, z 3-częściową suitą Iberia); oratoryjne misterium Męczeństwo św. Sebastiana (1911); opera Peleas i Melizanda (1902, do tekstu M. Maeterlincka); balet Jeux (1913), kantaty, utwory kamer., pieśni; wybór artykułów i felietonów Monsieur Croche (1922).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz