BARTÓK BÉLA

BARTÓK BÉLA (1881–1945), węg. kompozytor, pianista i etnograf muz.; zebrał ponad 16 tys. autentycznych melodii węg., słowac., rum., serbskochorw., arab., tur. i in.; od 1907 prof. konserwatorium w Budapeszcie; 1940  wyemigrował do Stanów Zjedn.; uznany za jednego z klasyków muzyki XX w.; twórczość Bartóka, przepojoną elementami węg. folkloru, cechuje żywiołowa rytmika, harmonika wyzwolona z więzów systemu funkcyjnego, bogactwo kolorystyki dźwiękowej (oryginalne wykorzystanie perkusji); opera Zamek Sinobrodego (1918); balety: Drewniany książę (1917), Cudowny Mandaryn (1926); utwory fortepianowe: Allegro barbaro (1911), 3 koncerty,  zbiór Mikrokosmos (1926–39); Muzyka na instrumenty strunowe, perkusję i czelestę (1936), Koncert na orkiestrę (1943); koncerty: na skrzypce (1937), altówkę (1945); muzyka kamer. (6 kwartetów smyczkowych), opracowania melodii ludowych.